Vroeger dacht men dat baby’s taal voornamelijk leerden door individuele letterklanken te herkennen en samen te voegen. Maar baby’s beginnen met het leren van deze fonetische details rond 7 maanden oud, wat volgens onderzoekers te laat is om een solide taalfundament te vormen.
Ritmische spraak, daarentegen, ondersteunt baby’s om sneller en effectiever taal te leren door de contouren van woorden duidelijk te maken. Goswami legt uit dat kinderen ritme kunnen gebruiken als een basis om later fonetische details toe te voegen. Ze leren bijvoorbeeld dat veel woorden een ritmisch patroon hebben waarbij de eerste lettergreep de klemtoon krijgt, zoals in ‘papa’ of ‘mama’.
Deze ritmische patronen helpen hen te onderscheiden waar het ene woord eindigt en het andere begint, wat essentieel is voor het begrijpen van taal. Ritme en toon zijn dus cruciale, maar vaak over het hoofd geziene elementen die de taalontwikkeling fundamenteel ondersteunen.
Dyslexie en taalontwikkelingsstoornissen
Bovendien suggereren de onderzoekers dat stoornissen zoals dyslexie en problemen met taalontwikkeling waarschijnlijk meer te maken hebben met ritme dan met de verwerking van fonetische informatie.
Ze benadrukken het belang van verder onderzoek naar baby’s met een genetisch risico op taalstoornissen om de waarde van ritme in de vroege taalontwikkeling beter te begrijpen, zoals vermeld in de studie.
Baby’s en hun gevoeligheid voor muziekritme
Recent onderzoek door de Universiteit van Amsterdam en het Hongaarse HUN-REN Research Centre for Natural Sciences toont aan dat baby’s kort na de geboorte al het ritme in muziek kunnen herkennen.
Tijdens een studie met 27 pasgeborenen werden hun hersenactiviteiten gemeten terwijl ze rustten en beats via een koptelefoon hoorden. De baby’s reageerden op het ritme wanneer de intervallen tussen de slagen consistent waren. Echter, bij het afspelen van onregelmatige ritmes detecteerden de baby’s geen duidelijke beat.
